.jpg)
– Zgodnie z tzw. obligiem giełdowym prawie cała produkowana energia musi być sprzedawana na Towarowej Giełdzie Energii. Oznacza to, że sprzedawca energii musi kupić ją na giełdzie i zapłacić za nią giełdową stawkę. Dotyczy to wszystkich podmiotów, bez wyjątku. Nawet jeżeli w ramach jednego koncernu funkcjonują dwie spółki – jedna produkująca, a druga sprzedająca energię, to i tak transakcje między nimi co do zasady są realizowane na giełdzie. Sprzedawca może doliczyć swoją marżę dopiero do tej giełdowej ceny zakupu, ale na poziomie rachunku ona zwykle i tak jest bardzo niska. W obecnych warunkach prawnych spółki energetyczne mają więc bardzo ograniczone pole do kształtowania cen energii – wyjaśnia w rozmowie z agencją Newseria Biznes Włodzimierz Cupryszak, ekspert ds. regulacji w Polskim Komitecie Energii Elektrycznej.
Na ceny wpływają przede wszystkim mechanizmy rynkowe ściśle określone przepisami prawa. Rynek energii jest zorganizowany tak, że w pierwszej kolejności do systemu elektroenergetycznego trafia energia produkowana przez jednostki o najniższym koszcie zmiennym wytwarzania. To tzw. merit order. Potem dołączane są kolejne jednostki – coraz droższe. Najtańsza jest energia z odnawialnych źródeł, potem z węgla brunatnego i kamiennego. Droższe w zestawieniu są elektrownie szczytowo-pompowe, które pełnią również funkcję magazynów energii, oraz jednostki gazowe, z których średni koszt wytworzenia jest obecnie najwyższy.
Wraz ze wzrostem popytu i dołączaniem do systemu kolejnych jednostek wytwórczych hurtowa cena energii rośnie. Wyznacza się ją w odniesieniu do ceny oferowanej przez najdroższą jednostkę wytwórczą pokrywającą zapotrzebowanie na energię w danym momencie. To tzw. cena krańcowa.
– Ceny krótkoterminowo zależą od aktualnego zapotrzebowania na energię w danym momencie oraz od wielkości produkcji z najtańszych źródeł, czyli przede wszystkim OZE – wyjaśnia ekspert PKEE. – Im większe zapotrzebowanie na energię elektryczną i im mniejsza produkcja z OZE, tym więcej coraz droższych jednostek wytwórczych jest angażowanych do zaspokojenia potrzeb rynku. Z kolei im mniejsze zapotrzebowanie i im większa produkcja z OZE, tym mniej jednostek jest potrzebnych w eksploatacji.
Na rynku spotowym w ciągu jednej doby ceny mogą się wahać o kilkadziesiąt albo nawet kilkaset procent. Wynika to właśnie z włączania kolejnych, coraz droższych źródeł. Widać to na przykładach podawanych przez PKEE. Przykładowo w niedzielę 10 lipca o 8:00 rano przy dużej produkcji z OZE i małym zapotrzebowaniu na prąd cenę wyznaczały jednostki zasilane węglem brunatnym, dzięki czemu utrzymywała się ona na poziomie ok. 487 zł/MWh. Z kolei 17 sierpnia wieczorem, kiedy była mała produkcja z OZE, a duży popyt, cenę wyznaczały jednostki gazowe i było to ok. 3,2 tys. zł/MWh, czyli sześciokrotnie więcej niż w pierwszym przykładzie.
– Koszt wytwarzania jednostek gazowych jest nawet kilkukrotnie wyższy od jednostek zasilanych węglem brunatnym i kamiennym. Przy dużym popycie na energię i małej produkcji z OZE to właśnie jednostki gazowe wyznaczają cenę, ponieważ to one – zgodnie z mechanizmem tzw. ceny krańcowej – jako najdroższe w ostatniej kolejności dostarczają do systemu brakującą energię – tłumaczy Włodzimierz Cupryszak.
Jak wskazuje, koszt wytwarzania energii z gazu jest w tej chwili rekordowo wysoki, ponieważ ceny tego surowca winduje wojna wypowiedziana Zachodowi przez Rosję. Z kolei produkcja z OZE jest ograniczana przez warunki atmosferyczne – kiedy zachodzi słońce lub ustaje wiatr, odnawialne źródła przestają produkować prąd. To właśnie obok poziomu zapotrzebowania na energię elektryczną kluczowy czynnik wpływający na wysokość cen na Towarowej Giełdzie Energii.
– Często jednak wystarczy redukcja chwilowego zapotrzebowania o kilka procent, by cenę wyznaczała jednostka węglowa, której koszt zmiany wytwarzania jest niższy o kilkadziesiąt procent niż gazowej. W tej sytuacji największy wpływ na ceny energii możemy mieć poprzez redukcję zużycia w skali całego kraju – podkreśla ekspert ds. regulacji w Polskim Komitecie Energii Elektrycznej.
Dzięki temu cena energii na rynku spotowym jest niższa. W pośredni sposób przekłada się to na kontrakty terminowe, które mają wpływ na ceny oferowane odbiorcom końcowym.
– Poziom zużycia energii elektrycznej ma więc fundamentalne znaczenie – wskazuje Włodzimierz Cupryszak. – Oszczędzanie prądu, które stabilizuje zapotrzebowanie i odciąża system elektroenergetyczny, zwykle nie wymaga wielu wyrzeczeń. Samo racjonalne gospodarowanie energią pozwala zredukować zużycie o kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt procent. Wyłączanie światła w pomieszczeniach, w których nikogo nie ma, odłączanie z prądu nieużywanych w danym momencie sprzętów, podgrzewanie takiej ilości wody i jedzenia, jakiej w danym momencie potrzebujemy, gotowanie pod przykryciem, niewietrzenie lodówki, włączanie pralki i zmywarki po ich zapełnieniu – to nawyki, do których warto się przyzwyczaić. Warto też pomyśleć o wymianie sprzętów, w tym oświetlenia, na energooszczędne. Takie praktyczne porady, w jaki sposób możemy obniżyć zużycie energii w naszych domach, dostępne są m.in. na www.liczysieenergia.pl.
Tego typu oszczędności chce premiować rząd. Zgodnie z założeniami Tarczy solidarnościowej wszystkie gospodarstwa domowe będą miały gwarantowaną cenę energii do poziomu 2 tys. kWh rocznie. Ma to dać, w porównaniu do tego, co oferują firmy energetyczne, oszczędności na poziomie 150 zł miesięcznie. Ponadto ograniczenie zużycia energii o 10 proc. w przyszłym roku będzie się wiązało z dodatkowym rabatem 10 proc. rachunku za prąd, który będzie wykorzystany w przyszłym roku.
Rząd zobowiązał także administrację rządową i samorządową do zmniejszenia zużycia prądu o 10 proc. od 1 października tego roku. Wiele samorządów już zapowiedziało zmiany w oświetleniu ulicznym i jego modernizację.